Η εφηβεία είναι φαινόμενο βιοψυχοκοινωνικό και κατ΄επέκταση η ωρίμανση ποικίλλει τόσο ατομικά, όσο και με βάση τους εκάστοτε κοινωνικοπολιτισμικούς όρους. Είναι γνωστό ότι κατά την περίοδο αυτή συντελούνται οι πιο σημαντικές αλλαγές στη ζωή του ανθρώπου, τόσο βιολογικής- οργανικής φύσης όσο και ψυχικής - κοινωνικής. Ο έφηβος λοιπόν προσπαθεί ν’ αποκτήσει μια δική του ταυτότητα, έτσι ώστε να καταφέρει να αποκαταστήσει τη χαμένη ισορροπία, λόγω των παραπάνω αλλαγών. Η πορεία προς την αυτονόμηση εντοπίζεται κυρίως σε δύο επίπεδα: α) ατομικό και β) κοινωνικό (προσαρμογή στην κοινωνική πραγματικότητα). Στο ατομικό επίπεδο η ιδιοσυγκρασία του ατόμου και η προσωπική του ιστορία παίζει σημαντικό ρόλο για τις επιλογές του. Από την άλλη, σε κοινωνικό επίπεδο, σήμερα που οι κοινωνικές απαιτήσεις και οι αλλαγές είναι πάρα πολύ έντονες, μπορούμε να πούμε ότι η εφηβεία «καταβρόχθισε» την παιδική ηλικία και απομάκρυνε την ωριμότητα. Αλεξίου Γιώργος Χαλκιάς Κυριάκος Τζιβρά Βιολέτα Δημάκης Γιώργος Μήτου Δήμητρα