Ιστορικά στοιχεία
Από
τα
σπουδαιότερα
αγωνίσματα της
αρχαιότητας, η
πάλη προκαλούσε
το ενδιαφέρον
του κόσμου και
ο νικητής γινόταν
αντικείμενο
θαυμασμού.
Η Παλαίστρα, κόρη του θεού Ερμή, αναφέρεται από τον Φιλόστρατο ως εκείνη που εφηύρε την παλαιστική τέχνη, ενώ άλλοι θεωρούσαν εφευρέτες της τον Ερμή, τον Πηλέα, ακόμη και την Αθηνά.
Στους Ολυμπιακούς Αγώνες της αρχαιότητας η πάλη κατείχε την υψηλότερη βαθμίδα, τους δε Ολυμπιονίκες του αγωνίσματος τους εκτιμούσαν ιδιαίτερα οι Έλληνες, ο Πίνδαρος και άλλοι ποιητές τους εξύμνησαν και τους λάτρευαν σαν ημίθεους.
Στην πρώτη νεότερη Ολυμπιακή διοργάνωση (1896) υπήρχε μόνο μία ανοιχτή κατηγορία βάρους στο στυλ της ελληνορωμαϊκής πάλης. Η ελευθέρα πάλη εντάχθηκε στο πρόγραμμα το 1904, ενώ η ελληνορωμαϊκή επανήλθε το 1906. Οι Έλληνες παλαιστές το 1896 κατέκτησαν δύο μετάλλια, με τον Γεώργιο Τσίτα (ασημένιο) και τον Στέφανο Χριστόπουλο (χάλκινο).
Το άθλημα της πάλης υπάγεται στη Διεθνή Ομοσπονδία Πάλης (FILΑ) που ιδρύθηκε το 1912 με έδρα τη Λωζάννη. Η Ελληνική Ομοσπονδία Φιλάθλων Πάλης (Ε.Ο.Φ.Π.) ιδρύθηκε το 1935.
Η Παλαίστρα, κόρη του θεού Ερμή, αναφέρεται από τον Φιλόστρατο ως εκείνη που εφηύρε την παλαιστική τέχνη, ενώ άλλοι θεωρούσαν εφευρέτες της τον Ερμή, τον Πηλέα, ακόμη και την Αθηνά.
Στους Ολυμπιακούς Αγώνες της αρχαιότητας η πάλη κατείχε την υψηλότερη βαθμίδα, τους δε Ολυμπιονίκες του αγωνίσματος τους εκτιμούσαν ιδιαίτερα οι Έλληνες, ο Πίνδαρος και άλλοι ποιητές τους εξύμνησαν και τους λάτρευαν σαν ημίθεους.
Στην πρώτη νεότερη Ολυμπιακή διοργάνωση (1896) υπήρχε μόνο μία ανοιχτή κατηγορία βάρους στο στυλ της ελληνορωμαϊκής πάλης. Η ελευθέρα πάλη εντάχθηκε στο πρόγραμμα το 1904, ενώ η ελληνορωμαϊκή επανήλθε το 1906. Οι Έλληνες παλαιστές το 1896 κατέκτησαν δύο μετάλλια, με τον Γεώργιο Τσίτα (ασημένιο) και τον Στέφανο Χριστόπουλο (χάλκινο).
Το άθλημα της πάλης υπάγεται στη Διεθνή Ομοσπονδία Πάλης (FILΑ) που ιδρύθηκε το 1912 με έδρα τη Λωζάννη. Η Ελληνική Ομοσπονδία Φιλάθλων Πάλης (Ε.Ο.Φ.Π.) ιδρύθηκε το 1935.
Γενικοί κανόνες
Σε επίπεδο Ολυμπιακών Αγώνων, η ελληνορωμαϊκή και η ελευθέρα πάλη διεξάγονται με τους ίδιους κανόνες. Κάθε αγώνας διαρκεί 2 γύρους των 3 λεπτών (καθαρός χρόνος), με 30 δευτερόλεπτα διάλειμμα μεταξύ των γύρων.
Κάθε παλαιστής αγωνίζεται εναντίον αντιπάλου με το ίδιο περίπου σωματικό βάρος, πάνω σε κυκλικό δάπεδο διαμέτρου 9μ. (παλαίστρα) και προσπαθεί να τον νικήσει εφαρμόζοντας ορισμένες λαβές.
Μερικές λαβές οδηγούν αμέσως στη νίκη (καθήλωση με τους ώμους στο έδαφος), ενώ άλλες δίνουν βαθμούς, το σύνολο των οποίων καθορίζει ποιος είναι ο νικητής στο τέλος του αγώνα.
Οι αθλητές φορούν ολόσωμο μαγιό, ο ένας μπλε κι ο άλλος κόκκινο.
Το σώμα της διαιτησίας για κάθε αγώνα αποτελείται από έναν αρχηγό ταπί, ένα διαιτητή κι ένα κριτή.
Ο διαιτητής βρίσκεται μέσα στον αγωνιστικό χώρο. Φορά στον αριστερό βραχίονα κόκκινη μανσέτα και στον δεξιό μπλε μανσέτα. Δείχνει με τα δάχτυλα τα σημεία που αντιστοιχούν στην αξία μιας λαβής μετά την εκτέλεση της, είτε σηκώνοντας το δεξιό βραχίονα, εάν ο παλαιστής με το μπλε μαγιό πέτυχε τα σημεία, είτε σηκώνοντας τον αριστερό βραχίονα, εάν ο παλαιστής με κόκκινο μαγιό πέτυχε τα σημεία. Ακόμη σφυρίζει την έναρξη και τη λήξη κάθε γύρου, κι έχει το δικαίωμα να διακόψει τον αγώνα όποτε το κρίνει αναγκαίο.
Ο κριτής, μετά από κάθε τεχνική ενέργεια και με βάση την υπόδειξη του διαιτητή (την οποία συγκρίνει με τη δική του εκτίμηση) ή σε περίπτωση διαφωνίας με αυτή του αρχηγού του ταπί, καταχωρίζει τον αριθμό των σημείων που απονεμήθηκαν για τη συγκεκριμένη ενέργεια και προβάλλει το αποτέλεσμα μέσω ενός πίνακα που βρίσκεται δίπλα του, ορατού τόσο από τους θεατές όσο και από τους παλαιστές.
Δημάκης Γιώργος
Κάθε παλαιστής αγωνίζεται εναντίον αντιπάλου με το ίδιο περίπου σωματικό βάρος, πάνω σε κυκλικό δάπεδο διαμέτρου 9μ. (παλαίστρα) και προσπαθεί να τον νικήσει εφαρμόζοντας ορισμένες λαβές.
Μερικές λαβές οδηγούν αμέσως στη νίκη (καθήλωση με τους ώμους στο έδαφος), ενώ άλλες δίνουν βαθμούς, το σύνολο των οποίων καθορίζει ποιος είναι ο νικητής στο τέλος του αγώνα.
Οι αθλητές φορούν ολόσωμο μαγιό, ο ένας μπλε κι ο άλλος κόκκινο.
Το σώμα της διαιτησίας για κάθε αγώνα αποτελείται από έναν αρχηγό ταπί, ένα διαιτητή κι ένα κριτή.
Ο διαιτητής βρίσκεται μέσα στον αγωνιστικό χώρο. Φορά στον αριστερό βραχίονα κόκκινη μανσέτα και στον δεξιό μπλε μανσέτα. Δείχνει με τα δάχτυλα τα σημεία που αντιστοιχούν στην αξία μιας λαβής μετά την εκτέλεση της, είτε σηκώνοντας το δεξιό βραχίονα, εάν ο παλαιστής με το μπλε μαγιό πέτυχε τα σημεία, είτε σηκώνοντας τον αριστερό βραχίονα, εάν ο παλαιστής με κόκκινο μαγιό πέτυχε τα σημεία. Ακόμη σφυρίζει την έναρξη και τη λήξη κάθε γύρου, κι έχει το δικαίωμα να διακόψει τον αγώνα όποτε το κρίνει αναγκαίο.
Ο κριτής, μετά από κάθε τεχνική ενέργεια και με βάση την υπόδειξη του διαιτητή (την οποία συγκρίνει με τη δική του εκτίμηση) ή σε περίπτωση διαφωνίας με αυτή του αρχηγού του ταπί, καταχωρίζει τον αριθμό των σημείων που απονεμήθηκαν για τη συγκεκριμένη ενέργεια και προβάλλει το αποτέλεσμα μέσω ενός πίνακα που βρίσκεται δίπλα του, ορατού τόσο από τους θεατές όσο και από τους παλαιστές.
Δημάκης Γιώργος